Wat is een miskraam?

Ongeveer 2 op de 10 zwangere vrouwen verliezen in de eerste 16 weken van hun zwangerschap vaginaal bloedvlies. Bij de helft van deze vrouwen stopt het bloedverlies na een paar dagen en gaat de zwangerschap normaal verder. Bij de andere helft blijft het bloedverlies aanhouden en kan er sprake zijn van een miskraam.

Vanaf ruim 6 weken zwangerschap ontstaat er hartactie bij het kindje. Als met een echo wordt gezien dat het hartje klopt, is de kans op een miskraam klein, maar helaas niet uitgesloten.
Een echo is een momentopname en geeft dus geen zekerheid voor de periode daarna.

Meestal begint een miskraam met bloedverlies, dat gepaard gaat met buikkrampen. Deze buikkrampen worden veroorzaakt door het afstoten van het kindje en het baarmoederslijmvlies uit de baarmoeder. Er is niet altijd sprake van bloedverlies en dan kom je er tijdens een echo achter dat er geen kloppend hartje zichtbaar is. 

Oorzaken van een miskraam

Ruim de helft van alle miskramen wordt veroorzaakt door een fout die optreedt bij de bevruchting van de zaadcel met de eicel. Er ontstaat een ernstige chromosoomafwijking waardoor een goede ontwikkeling van het kindje onmogelijk is. Het kindje wordt niet goed aangelegd en de natuur vindt een logische oplossing: het kindje groeit niet verder en het lichaam stoot het af.
De oorzaak hiervan is zelden erfelijk en heeft geen gevolgen voor een volgende zwangerschap. Je hebt dus zelf geen invloed op het ontstaan van een miskraam. 

Een eerste miskraam is geen reden voor nader onderzoek. Dat wordt pas overwogen na meerdere miskramen. Ook dan levert het bijna nooit een duidelijke verklaring voor miskramen op.